McLaren’s Aanvankelijke Zorgen in het F1-seizoen 2025

In de afgelopen vier races heeft McLaren een indrukwekkende één-twee-finish weten te behalen, waardoor het nu maar liefst 299 punten voorstaat op Ferrari in het constructeurskampioenschap, met nog tien races te gaan. Als McLaren deze vorm weet vast te houden, kunnen ze de titel mogelijk al binnenhalen tijdens de Grand Prix van Azerbeidzjan.

Het racetempo van het team is nauwelijks ter discussie gesteld, vooral dankzij de MCL39, die zeer vriendelijk omgaat met de banden en consistent presteert in langere stints. Tegelijkertijd ervaren topteams zoals Ferrari, Mercedes en Red Bull een wisselvallig seizoen, wat McLarens dominantie vergroot. Hoewel beide coureurs in staat zijn geweest om pole-positions te veroveren, blijft de kwalificatie een zwakker punt van de auto. De MCL39 biedt geen zenuwslopende uitdaging zoals de RB21 van Red Bull, en zowel Lando Norris als Oscar Piastri hebben moeite om de auto volledig onder controle te krijgen tijdens een vliegende ronde.

“Tijdens de tests in Bahrein maakten we ons zorgen – niet specifiek over de besturing of de voorwielophanging, maar de auto was gewoon erg moeilijk te rijden op het limiet,” legt Piastri uit in een exclusief interview met Motorsport.com. “Onze racesimulaties waren altijd sterk, maar bij de simulaties voor kwalificaties hadden we werkelijk moeite. We moesten veel werk verrichten om dat op te lossen. En ik denk dat je dat door het seizoen heen nog steeds af en toe terugziet – zoals in Canada, en op enkele andere circuits waar de auto moeilijk te besturen was op het limiet. Dat is waarschijnlijk het aspect waar we het meest open over zijn geweest, deels omdat de rest zo goed is.”

Andere ophangingsinstellingen

In het begin van het seizoen sprak Norris zich vaak uit over dit probleem – en het gebrek aan gevoel dat beide coureurs ervoeren werd bevestigd door teambaas Andrea Stella. Dit was een van de redenen waarom McLaren besloot om een aangepaste voorwielophanging te ontwikkelen. Deze aanpassing leidde tot een verandering in de casterhoek (de helling van de stuuras gezien van opzij), wat ook een verandering in de kingpin-hoek vereiste (de hoek van de ophangpunten, bekeken van voren).

Door deze wijziging ontstaat er een zelfuitlijnend koppel tijdens het sturen, wat zorgt voor meer feedback in het stuur. Norris, die veel waarde hecht aan wat hij via zijn handen voelt, heeft hier voordeel van gehad – meer dan coureurs die het gedrag van de auto eerder via hun onderrug inschatten. Natuurlijk zijn er ook nadelen: meer caster vraagt om meer stuurinspanning – al speelt dat bij Formule 1-auto’s met stuurbekrachtiging nauwelijks een rol. Maar de dynamische invloed op andere ophangingsvariabelen moet niet worden onderschat; caster is bijvoorbeeld niet onafhankelijk van camber, wat weer invloed heeft op het bochtengedrag.

Waar Norris koos voor het nieuwe ophangingspakket, besloot Piastri dat niet te doen. Hij vond het niet nodig om het stuurgevoel aan te passen en wilde de balans van de auto niet veranderen zoals Norris dat deed. Hoewel hij er minder uitgesproken over was, deelde Piastri zijn gedachten over het rijgedrag van de MCL39. “Ik heb eigenlijk nooit echt last gehad van dat gevoel of die sensatie,” zegt hij. “We hebben wel wat dingen geprobeerd met de voorophanging om te zien of het veel veranderde. Maar voor mij voelde het gewoon goed aan. Het is voor mij nooit echt een groot probleem geweest, al had ik in het begin deels dezelfde indruk dat de auto onder bepaalde omstandigheden moeilijk te besturen was. Ik denk dat we dat nu veel beter aanpakken via de afstelling en dat ik zelf simpelweg meer gewend ben geraakt aan de auto en realistische verwachtingen heb. Er is nu eigenlijk geen specifieke eigenschap van de auto die ik vervelend vind.”

Video: Bekijk het volledige interview met Oscar Piastri