De Onbelichte Band tussen Schumacher en Senna

Michael Schumacher en Ayrton Senna stonden in de vroege jaren 90 op het punt een van de meest iconische rivaliteiten in de Formule 1 te ontwikkelen, totdat op 1 mei 1994 Senna tijdens de GP van San Marino een tragisch lot onderging. Velen die deze periode in de Formule 1 van nabij volgden, beschouwden dit tijdperk als een van de meest intense, vol politiek en technische disputen. Het team Benetton stond bijna het hele jaar onder streng toezicht vanwege beschuldigingen van regelovertredingen. Bovendien droegen de confrontaties tussen Schumacher en Senna bij aan het gerucht dat er een verborgen vijandschap bestond, omdat beiden vaak klaagden over elkaars rijgedrag in hun onderlinge duels.

Jonathan Wheatley, momenteel teambaas bij Sauber, heeft een andere kijk na zijn ervaringen achter de schermen. In 1994 werkte hij als monteur bij Benetton aan de auto van Schumacher en kreeg hij een uniek perspectief op de gebeurtenissen. “Er was een constante dynamiek in 1994, waarbij Michael een poletijd reed, waarna Ayrton uit de pits zou komen en ik hem het pitbord met Michaels tijd liet zien,” vertelt hij in de F1-podcast Beyond the Grid.

“Hij opende zijn vizier, schudde zijn hoofd en sloot hem weer. Hij ging de baan op, reed sneller dan Michael, en keek daarna naar mij op de pitmuur alsof hij wilde zeggen: ‘Waar staat mijn tijd op het pitbord?’ Er was een soort camaraderie die misschien niet meteen zichtbaar was. Je bent niet alleen verwikkeld in een felle concurrentiestrijd, je hebt ook een zekere nabijheid tot elkaar.”

In de dagen voorafgaand aan Senna’s fatale ongeluk kwam de band tussen hem en Schumacher naar voren door de zware crash van Rubens Barrichello op vrijdag en het dodelijke ongeluk van Roland Ratzenberger op zaterdag. Deze incidenten herinnerden iedereen scherp aan de risico’s van de autosport. Dit alles vond plaats in een Formule 1-wereld waar de omstandigheden voor personeel heel anders waren: er was geen avondklok voor werkuren, en jonge monteurs volgden een work-hard-play-hard-ethiek. Imola 1994 liet dan ook een blijvende indruk achter bij Wheatley. “Dat weekend was het slechtste dat ik me herinner. De emoties zijn nog steeds levendig,” vertelde hij.

“Ik heb veel dingen uit 1994 bewaard, omdat het voor mij, als jonge man, een belangrijk keerpunt was. Ik herinner me dat [hoofdmonteur] Mick Cowlishaw naar me toekwam en zijn hand op mijn arm legde om me te vertellen dat hij [Senna] was overleden. Hij kende onze relatie en wist hoe ik erover dacht,” vervolgde Wheatley. “Dat weekend was vol gebeurtenissen. Eerst de crash van Rubens, waarbij hij zijn handen voor zijn gezicht hield op het moment van impact. Die afbeelding is onvoorstelbaar, het toont de mens achter het stuur. Toen volgde Roland. Ik zag het op tv en begreep onmiddellijk dat het geen normaal incident was, maar zeer ernstig.”

“Daarna bleef JJ [Lehto] staan op de grid, wat leidde tot de enorme impact en een rode vlag. Vervolgens verloor [Michele] Alboreto zijn wiel in de pits. De wielmoer raakte mijn hoofdmonteur en sneed in zijn been. Het wiel boorde zich in de pitbox van Lotus, waar ook iemand geraakt werd… En toen was er het incident met Senna,” aldus Wheatley. “We wilden absoluut niet in het vliegtuig stappen. Ik herinner me dat we in stilte in de lounge op de luchthaven zaten. De jongens van Williams hadden net het nieuws over Ayrton gehoord, en niemand wilde vliegen. Want: ‘Wat zal het volgende zijn dat gaat gebeuren?'”