Woede en Wanhoop in de Formule 1: De Meest Controversiële Clashes

Hunt tegen Depailler, Grote Prijs van Monaco 1975

Inhalen in Monaco is tegenwoordig een veelbesproken onderwerp, maar het is altijd al een grote uitdaging geweest – zoals duidelijk werd uit de gebeurtenis tussen James Hunt en Patrick Depailler in 1975. Rond rond nummer 64 van de race, die onder wisselende omstandigheden werd gehouden, reden nog maar elf van de oorspronkelijke achttien coureurs door diverse crashes en mechanische uitvallen. Dit aantal verminderde tot tien toen Depailler, bekend om zijn durf, zijn Tyrrell met een ondoordachte poging aan de binnenkant van Hunts Hesketh probeerde te plaatsen tijdens de afdaling vanaf Casino Square. Hunt had geen ruimte om te ontwijken en belandde in de vangrail bij Mirabeau.

Hunt was uiteraard woedend en verzette zich hevig tegen de marshals die hem en zijn auto probeerden te verwijderen. Terwijl de gele vlaggen werden gezwaaid en de auto’s met volle snelheid voorbijraasden – de safety car bestond toen nog niet – bleef Hunt aan de verkeerde kant van de vangrail staan. Hij bleef daar een hele ronde staan om met zijn vuist naar Depailler te schudden toen deze weer passeerde. Daarna stak hij – wat tegenwoordig al een boete zou opleveren – de baan over om zijn frustratie weg te drinken in de Tip-Top bar.

Piquet tegen Salazar, Grote Prijs van Duitsland 1982

In de annalen van onhandige en bijna onverklaarbare F1-botsingen staat dit incident naast Ayrton Senna’s botsing met Jean-Louis Schlesser in Italië 1988. We kiezen echter voor dit voorbeeld vanwege de bizarre nasleep. Nelson Piquet, de regerende wereldkampioen op dat moment, leidde de race in Hockenheim namens Brabham. Bij het inhalen van achterblijver Eliseo Salazar (ATS) raakte hij diens rechtervoorwiel in de Ostkurve. Er zijn verschillende meningen over of Salazar voldoende ruimte gaf, maar het resultaat was in ieder geval dat Piquet in de bandenstapels terechtkwam.

Piquet was zo boos dat hij zijn gordels lostrok en uit de cockpit sprong om verhaal te halen. Salazar droeg zijn helm nog, dus Piquet maakte zijn punt duidelijk met een soort geïmproviseerde kungfu-trappen.

Mansell tegen Senna, Grote Prijs van België 1987

Ronde drie van 1987, en de spanningen van het vorige seizoen – waarin teamgenoten Nigel Mansell en Piquet elkaar punten afsnoepten, waardoor Alain Prost uiteindelijk kampioen werd – waren nog vers. Dat is één verklaring voor Mansells woede-uitbarsting na zijn botsing met Ayrton Senna vroeg in de race op Spa. Een andere reden was dat Mansell op pole stond met 1,5 seconde voorsprong; Piquet leek traag, vermoedelijk door een niet-gediagnosticeerde hersenschudding na een crash in de vorige race. Nigel leidde na de start – tot meerdere crashes en de enorme crash van Philippe Streiff bij Eau Rouge leidde tot een onderbreking.

Na de herstart schoot Senna’s Lotus als eerste de La Source-bocht in. Mansell volgde hem en probeerde het van buitenaf bij Stavelot. Senna hield de lijn aan en Mansell spinde. De Brit was furieus en stormde de Lotus-garage binnen, waar hij Senna bij de kraag greep. Monteurs moesten de kemphanen uit elkaar houden en Mansell de deur wijzen.

Senna tegen Prost, Grote Prijs van Japan 1989

De rivaliteit tussen Ayrton Senna en Alain Prost had zulke proporties aangenomen dat Prost besloot McLaren te verlaten voor Ferrari – en hij maakte McLaren-baas Ron Dennis nog bozer door de in Italië gewonnen trofee het publiek in te gooien.

Prost kwam met de leiding in het kampioenschap naar Suzuka, maar Senna stond op pole met 1,7 seconde voorsprong. Prost wist dat hij de start moest winnen en Senna moest afschudden, dus liet hij stilletjes op zondagochtend een Gurney-flap van zijn achtervleugel verwijderen voor minder luchtweerstand.

Alain Prost stapt uit na zijn botsing met Ayrton Senna in Suzuka.

Foto door: Sutton Images

Senna had een slechte start, maar tegen ronde 40 zat hij weer op de versnellingsbak van Prost. Na zeven ronden in elkaars kielzog lanceerde Senna zich aan de binnenzijde bij de chicane. Prost stuurde nonchalant in, en beide McLarens kwamen met elkaar in botsing. Prost viel uit, maar Senna kon verder, wisselde zijn voorvleugel en won uiteindelijk de race – hoewel hij gediskwalificeerd werd omdat hij de chicane afsneed bij het terugkeren op de baan. Prost werd kampioen, terwijl Senna publiekelijk fulmineerde over een ‘complot’ van FIA-president Jean-Marie Balestre.

Senna tegen Prost, Grote Prijs van Japan 1990

Het kampioenschap van 1990 stond opnieuw in het teken van de strijd tussen Senna en Prost – dit keer met Prost bij Ferrari. Senna had pole-position, maar vroeg (terecht) om verplaatsing van de eerste startplek naar de race lijn aan de linkerkant van het rechte stuk. De stewards stemden in, maar Balestre greep persoonlijk in en hield vast aan de rechterzijde. Senna was furieus – al gaf hij dat pas later toe. Bij de start kwam Prost beter weg op de schone lijn, en Senna reed bewust op hem in bij de eerste bocht. Beide coureurs lagen eruit, en het kampioenschap ging naar Senna.

“Als Prost bij de start beter wegkomt doordat ik aan de verkeerde kant sta, ga ik er gewoon vol in”, bekende Senna een jaar later in een beruchte persconferentie.

De beruchte tweede botsing van Ayrton Senna en Alain Prost in Suzuka.

Foto door: Sutton Images

“En hij moet dan maar niet insturen, want hij komt de bocht niet meer uit. En zo is het gegaan. Ik wou dat het niet gebeurd was. Ik had liever de leiding gepakt, dan hadden we een echte strijd gehad. Het is ongelooflijk dat het zo moest lopen. Hij stuurde in, ik raakte hem. Het was het resultaat van verkeerde beslissingen en partijdigheid van mensen die die beslissingen nemen.”

Schumacher tegen Senna, Grote Prijs van Frankrijk 1992

Stakende vrachtwagenchauffeurs bedreigden de voortgang van de race in Magny-Cours, maar uiteindelijk ging hij toch van start – en Michael Schumacher, toen een ambitieuze nieuwkomer, wist Ayrton Senna in de eerste ronde uit de race te tikken in de Adelaide-hairpin. Senna, de regerende wereldkampioen, was niet gediend van deze actie. Toen zware regen later leidde tot een rode vlag, kwam hij – gekleed in een pasteltrui uit de vroege jaren ’90 – terug op de grid, trok Schumacher aan de kant en begon een verhitte discussie die later bekend werd als “de rijles”. TV-camera’s registreerden het gesprek, maar een microfoon werd boos door Senna weggeslagen.

Ayrton Senna wordt in de rondte getikt door Michael Schumacher op Magny-Cours.

Foto door: Motorsport Images

Schumacher tegen Hill, Grote Prijs van Australië 1994

Een tragisch en beladen jaar eindigde op lelijke wijze op het stratencircuit van Adelaide. Damon Hill, die de rol van kopman bij Williams had overgenomen na de dood van Senna, begon de race met één punt achterstand op Michael Schumacher. Invaller Nigel Mansell pakte pole voor Williams, maar Schumacher en Hill gingen er bij de start vandoor. Ronde 36: Schumacher raakte de muur bij het uitkomen van bocht 5. In die krappe sectie zag Hill zijn kans en dook aan de binnenkant. Schumacher, zich bewust van Hills aanval – zichtbaar op de onboardbeelden – stuurde toch in en raakte hem. Beide coureurs vielen uit, Schumacher werd wereldkampioen.

Hill tegen Schumacher, Grote Prijs van Groot-Brittannië 1995

Niet echt de rematch van de dramatische seizoensfinale in 1994, maar de spanningen tussen Michael Schumacher en Damon Hill liepen opnieuw hoog op op Silverstone. Schumacher had zijn rivaal na de vorige race beschuldigd van brake-testen, wat de stemming onder het Britse publiek – dat sterk op de hand van Hill was – totaal niet verbeterde. Na de gebeurtenissen van 1994 had het publiek weinig aanmoediging nodig om Schumacher uit te joelen.

Hill startte vanaf pole en leidde in de beginfase, maar zoals zo vaak in die periode bleek het Benetton-team van Schumacher strategisch veel doortastender. Na de pitstops kwam Michael nipt voor Damon de baan op. In ronde 46 probeerde Hill het in Stowe, maar moest zijn aanval afbreken door een achterblijver. Het gevoel dat zijn voordeel met verse banden snel afnam, zette hem ertoe aan om later in de ronde bij Priory alsnog een gewaagde inhaalpoging te wagen – met een crash tot gevolg waarbij beide coureurs uitvielen.

Damon Hill en Michael Schumacher spinnen van de baan na hun botsing in Silverstone.

En daar bleef het niet bij: binnen enkele dagen meldden Britse kranten dat teambaas Frank Williams zijn excuses had aangeboden aan Benetton-collega Flavio Briatore voor de onbesuisde actie van Hill. Het incident, gecombineerd met de indruk dat Hill in een superieure auto niet overtuigend presteerde, droeg bij aan de beslissing van Williams om hem na 1996 te laten gaan – een besluit dat al genomen was voordat Hill kampioen werd.

Schumacher tegen Villeneuve, Grote Prijs van Europa 1997

Een andere Williams-coureur die het winnen van een wereldtitel in de beste auto op de grid deed lijken als een beklimming van de Mount Everest, was Jacques Villeneuve. Wonderbaarlijk genoeg arriveerde hij bij de seizoensfinale in Jerez met één punt achterstand op Schumacher, ondanks een duidelijk snellere auto.

Villeneuve kwalificeerde zich op pole, maar Schumacher nam bij de start de leiding en leidde het grootste deel van de race. In ronde 48 ging Villeneuve binnendoor bij bocht 6, beter bekend als Dry Sac. Net als in Adelaide drie jaar eerder stuurde Schumacher in, ondanks de positie van zijn tegenstander – maar deze keer draaide het niet in zijn voordeel uit. Michael eindigde in het grind, Villeneuve reed door naar een derde plaats en werd wereldkampioen.

Ondanks dat de stewards het incident als ‘race-incident’ afhandelden, dacht FIA-president Max Mosley daar anders over. Schumacher werd opgeroepen voor een hoorzitting en formeel uit het kampioenschap geschrapt.

Schumacher tegen Coulthard, Grote Prijs van België 1998

30 augustus 1998 staat niet als een topdag gegrift in het geheugen van David Coulthard. In de eerste ronde verloor hij op het natte circuit de controle in La Source, waarmee hij een massale crash veroorzaakte. Het grillige microklimaat in de Ardennen zorgde voor extra chaos tijdens de race. Schumacher reed op dominante wijze aan de leiding, met Damon Hill in de Jordan als eerste achtervolger.

In ronde 24 ontstond er een misverstand toen Coulthard bij Pouhon van het gas ging om Schumacher voorbij te laten. Maar door de spray zag Schumacher niets en reed hij vol op de achterkant van de McLaren. Later volgde een herhaling van het bekende Mansell-Senna-tafereel: Schumacher stormde de McLaren-garage in, woedend en met gebalde vuisten, en probeerde Coulthard aan te grijpen. Die had verstandig zijn helm nog op en Schumacher werd afgevoerd voordat hij daadwerkelijk zijn hand brak.

Michael Schumacher en David Coulthard komen terug in de pits na hun crash in Spa.

Foto door: Rainer W. Schlegelmilch / Motorsport Images

Schumacher tegen de vangrails, Grote Prijs van Monaco 2006

Na vijf jaar dominantie verloor Michael Schumacher in 2005 het kampioenschap aan Fernando Alonso, voornamelijk doordat Ferrari’s bandenleverancier Bridgestone moeite had met de nieuwe regels. In 2006 werd het verbod op bandenwissels weer teruggedraaid en was Ferrari weer een serieuze tegenstander.

In Q3 had elke coureur twee setjes banden. Schumacher was op het eerste setje de snelste, maar in de tweede run was Alonso op weg naar een pole-tijd… totdat Schumacher zich ‘verslikte’ in Rascasse en vlak voor de vangrail tot stilstand kwam, wat gele vlaggen opleverde.

Niemand geloofde dat dit per ongeluk was gebeurd.

“De stewards kunnen geen enkele rechtvaardiging vinden voor het ongebruikelijk hard remmen op dit punt van het circuit”, luidde het officiële oordeel van de stewards. “We concluderen dan ook dat de coureur zijn wagen opzettelijk tot stilstand heeft gebracht in de laatste minuten van de kwalificatie.” Schumacher moest achteraan starten én kreeg een ongemakkelijke persconferentie te verduren waarin steeds opnieuw werd gevraagd of hij had valsgespeeld. Jaren later bleek dat Ferrari dit scenario tijdens een meeting met engineers had besproken.

Piquet tegen de muur, Grote Prijs van Singapore 2008

Een overtreding die zo grof was, dat de rest van het veld nauwelijks kon geloven wat er was gebeurd. Onder druk na een rampzalig seizoen in 2007 en een matig 2008, bedachten de topmannen van het Renault F1-team een plan om de uitslag van de Grote Prijs van Singapore te manipuleren, nadat Fernando Alonso in Q2 een brandstofprobleem had ondervonden en daardoor als vijftiende moest starten.

In dit tijdperk moesten coureurs die Q3 haalden zich kwalificeren met de hoeveelheid brandstof waarmee ze de race zouden starten. Het plan, bedacht door teambaas Flavio Briatore en technisch directeur Pat Symonds, samen met ten minste één ingenieur die later klokkenluider werd (“Getuige X”), was om Alonso al vroeg een pitstop te laten maken, waarna teamgenoot Nelson Piquet Jr. opzettelijk zou crashen om een safety car-situatie te forceren.

Een van de eigenaardigheden van het reglement in de jaren 2000 was dat de pitstraat in de beginfase van een neutralisatie gesloten bleef en pas weer opende wanneer alle auto’s achter de safety car in formatie reden. Alonso won dus terrein doordat hij in ronde 12 was gestopt — twee ronden voordat Piquet in de muur gleed bij bocht 17.

Nelson Piquet Jr. rent weg van zijn Renault na een (opzettelijke) crash in Singapore.

Foto door: Sutton Images

Alonso profiteerde daarnaast van Ferrari, dat Felipe Massa de pits uitstuurde terwijl de brandstofslang nog niet was losgekoppeld, én van Nico Rosberg en Robert Kubica, die zo weinig brandstof hadden dat ze moesten stoppen voordat de pitstraat officieel open was, wat hen straffen opleverde.

Direct na de race waren velen in de paddock al achterdochtig — je zou immers alleen zo vroeg pitten als je wist dat er een safety car aan zat te komen. Maar er was geen hard bewijs, totdat Piquet het seizoen daarop werd ontslagen en besloot zijn kennis met de FIA te delen.

Vettel tegen Hamilton, Grote Prijs van Azerbeidzjan 2017

De gemoederen lopen vaak hoog op in het land van vuur. Zelden meer dan toen Sebastian Vettel ervan overtuigd was dat Lewis Hamilton hem een brake-test had gegeven tijdens de tweede safety car-fase van de Grote Prijs van Azerbeidzjan in 2017.

Hamilton had — niet voor het eerst — geklaagd dat de safety car te langzaam reed, toen Vettel achterop hem botste bij het uitkomen van bocht 15. In de veronderstelling dat Hamilton hem opzettelijk had afgeremd terwijl de herstart eraan kwam, kwam Vettel naast hem rijden en gaf hem letterlijk een tik met zijn auto. Vettel bleef bij zijn lezing van de gebeurtenissen, maar de stewards vonden, na het analyseren van de data, geen bewijs dat Hamilton opzettelijk had afgeremd. Vettel kreeg een stop-and-go-penalty van tien seconden en drie strafpunten op zijn licentie.

Ricciardo tegen Verstappen, Grote Prijs van Azerbeidzjan 2018

Als je het je nog kunt herinneren: er was een tijd waarin Red Bull twee gelijkwaardige coureurs had. Het juniorenprogramma van het team leek te barsten van het talent — genoeg om het vertrek van viervoudig wereldkampioen Sebastian Vettel naar Ferrari in 2015 moeiteloos op te vangen. Maar Daniel Ricciardo, die Vettel had verslagen, had zijn gelijke gevonden in de meedogenloos competitieve Max Verstappen.

In 2018 was de Red Bull-Renault-combinatie slechts goed voor af en toe een overwinning vanwege een tekort aan motorvermogen, maar de strijd tussen Ricciardo en Verstappen om de lagere posities op het podium was net zo intens als wanneer het om de winst ging. In Baku vocht

en ze al vroeg in de race om de vierde en vijfde plek met Verstappen voor Ricciardo, allebei vastberaden om vóór hun pitstop voor de ander te liggen, aangezien de leider voorrang had bij het maken van de stop.

Het was meedogenloos. Ronde na ronde probeerde Ricciardo op het rechte stuk met DRS de aanval in te zetten, maar Verstappen dwong hem telkens de buitenkant te kiezen, waar het niet lukte. Uiteindelijk ging Ricciardo er toch voorbij, maar na de pitstopcyclus kwam hij weer achter zijn teamgenoot terecht, omdat Verstappen voordeel had gehaald uit een slipstream vlak vóór zijn stop.

Max Verstappen en Daniel Ricciardo botsen op elkaar in Azerbeidzjan.

Foto door: Sutton Images

De strijd barstte opnieuw los. Ricciardo dook aan de binnenkant onder het remmen, terwijl Verstappen de buitenkant afdekte — om vervolgens terug te snijden naar binnen. Ricciardo verloor cruciale downforce en reed vol achterop de auto van zijn teamgenoot. De gevolgen op lange termijn waren aanzienlijk: de FIA verbood dubbele verdedigingsbewegingen tijdens het remmen, en Ricciardo — die het gevoel had dat het team de kant van Verstappen koos — besloot zo snel mogelijk te vertrekken.

Hamilton tegen Verstappen, Grote Prijs van Groot-Brittannië 2021

Het voorgerecht voordat de strijd pas echt losbarstte in 2021: de Britse Grote Prijs van dat jaar ontketende een vlam van giftige verhoudingen tussen fans die sindsdien niet meer is gedoofd. Het had een feestelijk weekend moeten worden: de versoepeling van de coronamaatregelen in het Verenigd Koninkrijk betekende dat dit de eerste race sinds eind 2019 zou zijn met een vol huis. In plaats daarvan zagen de toeschouwers een bizarre botsing in de openingsronde, toen Lewis Hamilton en Max Verstappen een felle strijd uitvochten die eindigde in een crash bij Copse.

De aanloop naar dit incident begon eigenlijk de dag ervoor, toen Hamilton de pole had voor de sprintrace, maar slecht startte en het moest afleggen tegen Verstappen. Voor de Grote Prijs stonden ze opnieuw samen op de eerste rij, en ditmaal had Hamilton een betere start. De wiel-aan-wiel-gevechten door de openingsbochten waren al intens, maar het leek alleen maar heftiger te worden toen ze met hoge snelheid door Brooklands en Luffield en vervolgens over het oude rechte stuk stormden. Bij het naderen van Copse zat Hamilton ernaast, maar zijn rijlijn betekende dat hij iets moest liften. Verstappen had geen enkele intentie om de bocht prijs te geven. Ze raakten elkaar — het linker voorwiel van de Mercedes raakte het rechter achterwiel van de Red Bull.

Verstappen ging van de baan en knalde hard in de bandenstapels. Hamilton overleefde de klap én een tijdstraf van tien seconden en won de race. Dat stak natuurlijk bij de fans van Max. Red Bull ging zelfs zover om tijdens een filmdag, met testrijder Alexander Albon, het incident na te spelen om aan te tonen dat Hamilton een zwaardere straf verdiende. Het haalde de drempel voor herziening niet — iets wat de woede bij de fans van Verstappen niet zou temperen.

Max Verstappen na zijn crash op Silverstone in 2021.

Foto door: Sutton Images