Patrick Tambay: voormalig Formule 1 Ferrari-coureur Tambay sterft op 73-jarige leeftijd

Voormalig Formule 1-coureur Patrick Tambay is op 73-jarige leeftijd overleden.

Tambay, die leed aan de ziekte van Parkinson, was het meest bekend om zijn samenwerking met Ferrari.

Hij was een vooraanstaand lid van een generatie Franse top F1-coureurs waaronder Alain Prost, Rene Arnoux, Didier Pironi en Jacques Laffite.

Tambay was het meest bekend om zijn emotionele anderhalf seizoen bij Ferrari in 1982 en 1983, en de manier waarop zijn carrière verweven was met zijn vriend, de legendarische Gilles Villeneuve.

Het paar maakte hun Grand Prix-debuut samen tijdens de Britse Grand Prix van 1977; Villeneuve voor McLaren, Tambay voor Theodore.

Ondanks een hoofdroldebuut van Villeneuve op Silverstone, dat een F1-legende is geworden, gaf McLaren de voorkeur aan Tambay voor een fulltime rit in 1978.

Dat maakte Villeneuve vrij voor een overstap naar Ferrari, waar de Canadees in iets meer dan vier seizoenen bij het team een ​​iconisch figuur werd vanwege zijn moed, snelheid en gedurfde acrobatische stijl.

Tambay’s carrière stopte daarentegen na twee jaar bij McLaren, toen hij terugkeerde naar het worstelende Theodore voor 1980, en vervolgens de tweede helft van 1981 afsloot met een overstap naar Ligier.

In 1982 leek zijn tijd in de F1 voorbij, maar toen Villeneuve omkwam bij een gruwelijke crash tijdens de kwalificatie voor de Belgische Grand Prix van 1982, wendde Ferrari zich tot Tambay als zijn vervanger.

Tambay maakte zijn debuut voor het team tijdens de Nederlandse Grand Prix naast Pironi, wiens overwinning in Zandvoort zijn status als kampioensfavoriet bevestigde.

Maar drie races later liep Pironi beenblessures op tijdens een crash tijdens de kwalificatie in Duitsland die opmerkelijke gelijkenissen vertoonde met het ongeval waarbij Villeneuve om het leven was gekomen.

Tambay won de volgende dag de race, in een auto met het beroemde nummer 27 van Villeneuve, en verzekerde zich meteen van een plekje in de harten van de beroemde Ferrari-fans, de tifosi.

“We zijn allemaal echt bedroefd door het nieuws van het overlijden van Patrick Tambay”, luidt een verklaring van Ferrari.

“Hij was een van de echte sterren van de jaren 80, won twee races met de Scuderia en droeg bij aan het winnen van de constructeurstitels in 1982 en 1983.”

Zijn positie als Ferrari-held werd veiliggesteld tijdens de Grand Prix van San Marino in 1983.

De race op Imola vorig jaar had de ineenstorting van Villeneuve’s relatie met Ferrari gemarkeerd.

Pironi stal de overwinning onder de neus van zijn teamgenoot vandaan toen Villeneuve dacht dat ze teamorders hadden om een-tweetje naar de finish te rijden. Teambaas Marco Piccinini koos de kant van Pironi en Villeneuve zwoer nooit meer met de Fransman te praten.

Twee weken later was Villeneuve doodgecrasht, nog steeds woedend over de manier waarop de gebeurtenissen waren verlopen, en zich ervan bewust dat zijn tijd bij Ferrari aan het einde van het jaar voorbij zou zijn.

In Imola in 1983 startte Tambay vanaf dezelfde derde plaats op de grid als Villeneuve het jaar ervoor, en er was een Canadese vlag op de baan voor zijn auto geschilderd.

En toen Ricciardo Patrese zijn Brabham in de slotfase uit de leiding crashte, erfde Tambay een overwinning die velen in Italië als het lot zagen, waardoor het publiek in vervoering raakte.

Tambay en teamgenoot Rene Arnoux waren dat jaar titelkandidaten, maar verloren beiden van de uiteindelijke kampioen Nelson Piquet van Brabham en Prost bij Renault.

En toen Ferrari Michele Alboreto samen met Arnoux contracteerde voor 1984, verhuisde Tambay voor twee jaar naar Renault.

Het team, dat net Prost had ontslagen nadat ze er niet in waren geslaagd samen de titel van 1983 te winnen, begon aan een achteruitgang. Ze slaagden er niet in om een ​​race te winnen in de twee seizoenen dat Tambay samenwerkte met de Engelsman Derek Warwick, hoewel Tambay wel de pole position pakte tijdens de Franse Grand Prix van 1984.

Hij sloot zich aan bij het nieuwe Amerikaanse Haas-team voor 1986, maar de outfit was niet competitief. Ze stortten na slechts één seizoen in en Tambay’s F1-carrière eindigde ermee.

Na een onderbreking van twee jaar van de sport, keerde Tambay in 1989 terug naar de cockpit in het wereldkampioenschap sportwagen, eindigde als vierde op Le Mans in een Jaguar, en begon daarna aan de woestijnrally, tweemaal eindigend in de top drie van de beroemde Parijs- Dakar-rally.

Tambay was ook peetvader van de zoon van Gilles Villeneuve, Jacques, en was betrokken bij zijn race-ontwikkeling in een carrière waarin hij in 1995 de IndyCar-titel en de Indianapolis 500 won, en vervolgens het F1-wereldkampioenschap met Williams in 1997.

Alpine’s Franse coureur Esteban Ocon zei: “Een icoon van de Franse autosport heeft ons verlaten. Mijn gedachten gaan uit naar zijn familie, vrienden en geliefden.”

De Franse sportjournalist en presentator Alexandre Delperier voegde eraan toe: “Je bent weg mijn beste vriend. Zoveel herinneringen. Wat een passie voor F1 gedeeld op (televisiezender) RMC Sport. Ik rouw om de geweldige man die je was.”