Marc Marquez: “Ik had posters, speelde videogames als Valentino Rossi | rookie titel mijn grootste” | rookie titel mijn grootste” | MotoGP

Hoewel ze felle rivalen werden (en blijven), groeide Marquez op met Rossi als een held.

In 2013, toen Rossi terugkeerde naar Yamaha na twee noodlottige jaren bij Ducati, debuteerde Marquez in de koningsklasse en veroverde het kampioenschap stormenderhand.

“Ik ben acht keer wereldkampioen, zes keer in de MotoGP”, zei Marquez.

“Ik kan mijn persoonlijkheid niet omschrijven. Hier lijkt het alsof ik stil ben. Maar op de baan is het het tegenovergestelde. Zoals dag en nacht.

“Toen ik in de MotoGP aankwam, was ik een grote verrassing voor iedereen omdat ik in het eerste jaar won van mijn idolen: Valentino Rossi, Dani Pedrosa, Jorge Lorenzo.

“Toen ik een kind was, had ik posters en speelde ik in videogames als Valentino Rossi.

“Toen won ik in 2013 de categorie. In mijn carrière was dit het grootste wat ik heb gedaan.”

Rossi zou nooit meer een kampioenschap in de koningsklasse winnen met Marquez in de mix.

Marquez behaalde er zes – en hoewel hij op dat aantal blijft steken tijdens de meest beproevingsperiode van zijn carrière – heeft hij de mentaliteit van kampioen zijn uitgelegd.

“Om een ​​wereldkampioen te zijn, of om de beste te zijn, is het niet nodig om de snelste man op de baan te zijn”, zei hij.

“Je moet slim zijn, snel, talent hebben, een werker zijn. Om al deze dingen te combineren.

“Ik zag enkele jongens die sneller waren dan ik toen we kinderen waren, maar ze konden de situatie niet aan. Ze kwamen niet aan op de wereldkampioenschappen.

“Je moet heel slim zijn. Val het moment aan.

“Denk alleen aan jou. Omdat de anderen je terug willen nemen, willen ze je plaats innemen.

‘Je hebt geen vrienden.

“Ik ben een concurrent. De ambitie is er. Het was er altijd al, sinds ik een kind was.

“Ik kan nooit genoeg hebben. Als ik iets heb, wil ik meer.

“Als ik snel ben, wil ik sneller zijn.

“Ik ben een natuurlijke concurrent. Dit is iets waarmee je geboren wordt.

“Toen je vier of vijf jaar oud was, moest ik huilen als ik een wedstrijd verloor van mijn vader of grootvader! Met die mentaliteit ben ik geboren.”