“Casey Stoner had meer ‘uitzonderlijk talent’ dan Valentino Rossi, maar angst at hem levend …” | MotoGP

De oude Ducati-teamchef Marco Rigamonti ervoer de meeste van de 15 jaar van pijn tussen Stoner’s MotoGP-titel en Francesco Bagnaia’s bekroning vorig seizoen, met Rossi’s besmette stint in zijn geheugen gegrift.

Maar hij keek van een afstand toe terwijl Marquez de beste eigenschappen van Stoner en Rossi combineerde.

“Valentino had een buitengewoon hoofd”, vertelt Rigamonti Slank tijdschrift.

“Hij was in staat om iedereen in moeilijkheden te brengen, zelfs degenen die sterker waren dan hij.

“Casey had een uitzonderlijk rijtalent, meer dan Valentino, maar hij worstelde om de druk te weerstaan: elke keer dat hij op de startgrid kwam, was hij misselijk, angst at hem levend op, hij wilde naar huis. Dit leidde ook tot zijn pensionering.

“Sterker dan zij, naar mijn mening, is er alleen Marquez. Omdat hij de perfecte combinatie van de twee is: Marc combineert het talent van Stoner met de mentale veerkracht van Rossi.”

Het MotoGP-kampioenschap van Stoner had veel te danken aan Loris Capirossi, zegt Rigamonti.

“Stoner was een fenomeen, puur talent, maar voor de overwinning van het wereldkampioenschap in 2007 moeten we er ook rekening mee houden dat Capirossi al in 2006, het laatste jaar van de 1000cc, [finished third in] Het kampioenschap. De fiets was behoorlijk competitief met iedereen.

“Vanaf het volgende jaar, met de overgang naar 800cc, had de Ducati-motor een groot voordeel ten opzichte van de concurrentie en met Casey’s talent kon hij profiteren.”

Maar toen stapte Rossi, al zevenvoudig kampioen in de koningsklasse wiens glorie synoniem was met Yamaha, over naar Ducati en koppelde de Italiaanse legende aan het iconische Italiaanse merk.

“Een ramp tegen de verwachtingen in”, zei Rigamonti,

“[To be fair to] Valentino, het voordeel van de Ducati-motor was in de loop der jaren geleidelijk afgenomen, zelfs vóór zijn komst, waardoor de kloof tussen zijn tegenstanders kleiner werd en de limieten van de motor werden benadrukt: hoewel Stoner er nog steeds in slaagde te winnen.

“Als je voorheen wat chassisproblemen kon goedmaken door alleen de bandenspecificatie te veranderen, vanaf 2009 waren de banden voor iedereen hetzelfde en werden de problemen steeds duidelijker, zo erg zelfs dat Casey er zelf mee begon te worstelen.

“Met de komst van Valentino en Stoner’s overstap naar Honda in 2011, kwamen al deze problemen gewoon aan de oppervlakte.

“Tijdens de Stoner-jaren prezen de media en tegenstanders ons anti-wheelie-systeem en wij, als Ducati-medewerkers, verwelkomden deze lof.

“De waarheid was echter een andere en met de komst van Rossi sprong het eruit: terug in de pits na zijn eerste optreden vroeg Valentino aan de monteurs waarom de anti-wheelie was uitgeschakeld, maar ontdekte dat deze technologie in werkelijkheid aan stond. die fiets had nooit bestaan!

“De tekortkomingen van de motor werden dus vertaald in de resultaten op het circuit, al vanaf de eerste tests in Valencia in 2010: denk maar aan hoe Stoner met Ducati in de laatste race – een paar dagen eerder gereden op hetzelfde circuit – pole position en eindigde als tweede in de race.

“Op de eerste testdag, terwijl Stoner altijd de eerste was, rijdend op de Honda, dwaalde Rossi op Ducati echter rond de 15e positie.”

Ducati kroonde geen andere MotoGP-kampioen totdat Bagnaia vorig seizoen een einde maakte aan de hoodoo. Zijn titelverdediging begint volgend weekend tijdens de Portugese MotoGP.

Rigamonti legt uit hoe Ducati veranderde na Rossi’s nachtmerrie: “Vanaf die jaren begonnen we anders te werken, op een hectische manier. Niet uit keuze, maar uit verplichting.

“Als dingen niet werken, probeer ze dan meteen te verbeteren. Als voorheen in een bepaalde tijd een bepaald aantal stukken werd getest, werden in die jaren twee keer zoveel oplossingen geprobeerd in de helft van de tijd.

“Deze razernij werd duidelijk vertaald in de resultaten op de baan. Eind 2012 kwam er dan ook een eerste wissel, want Filippo Preziosi werd vervangen door Bernhard Gobmeier, een man uit de Audi-wereld.

“Maar het was een behoorlijk rommelig jaar: er was geen echte technische gids die wist waar hij de ontwikkeling naartoe moest sturen. Er was een managementcrisis.”